Idea wydania książki była związana ze zbliżającym się 30-leciem powstania Fundacji Szansa dla Niewidomych. Fundacja została założona w 1992 r. przez niewidomych i ich widzących przyjaciół. W 30-tą rocznicę istnienia Fundacji, te właśnie osoby – niewidomi i ich przyjaciele, złączyli siły we wspólnym dziele. Książka, opisująca historię Fundacji jest uhonorowaniem wspólnej pracy i przyjaźni. Autor przedstawia historię i działalność Fundacji w sposób beletrystyczny. Zamieszczone opowiadania pochodzą z relacji osób, które tworzyły, prowadziły i pomagały w realizacji rozlicznych przedsięwzięć Fundacji. Fundacja ta to organizacja wyjątkowa. Potwierdza to wiele poważnych, jak i drobnych argumentów: niewidomi twórcy i działacze, wielu zatrudnionych niewidomych specjalistów, dosyć mała organizacja o bardzo dużym znaczeniu. Mimo niewielkich funduszy zaangażowanych na realizację zadań, wypracowała niebywałe kontakty z władzami państwowymi i samorządowymi, z zagranicznymi instytucjami i organizacjami, jak np. World Blind Union, International Mobility Conference czy The Center for the Blind in Israel. W społeczności niewidomych Fundacja jest znana na całym cywilizowanym świecie od RPA do Norwegii i Kanady, od USA do Japonii poprzez np. Kazachstan. Działacze Fundacji biorą udział w gremiach doradczych władz, zostali wyróżnieni wieloma odznaczeniami o dużej randze (m. in. Krzyżami Zasługi i Krzyżami Orderu Odrodzenia Polski przez Prezydenta RP). Działaczami Fundacji byli i są wybitni intelektualiści – zarówno niepełnosprawni, jak i sprawni. Książka przedstawia zarówno fakty historyczne, jak i sceny z życia tego środowiska. Jest pozycją beletrystyczną o charakterze literatury faktu.